Dinsel Gruplarda Kadın Odaklı Kontrol Mekanizmaları: Kadın Kadının Kurdu mu?

Kadınların dinle kurduğu ilişki, bütün sosyal olgularda olduğu gibi tarihsel bir arka plana dayanır. Hazreti İsa’nın insanlar arası eşitlik öğretisinin büyüsüne kapılarak Hristiyanlık dinine koşan kadınlar (Moore, 1978: 208) ‘baştan çıkarıcı
Havva imgesiyle yeniden ikincilleştirilmiş, ancak onlar ‘aşağı ve murdar’
sayıldıkları bir düşün biçimine göre kendilerini daha üst konuma yerleştiren dinsel düşünceyi terk etmemişlerdir. Hristiyanlık, Yahudi geleneğinin köklü ataerkil eğilimlerini yumuşatmada
önemli ölçüde başarılı olmasına ve bütün ezilenlerle birlikte kadınların da insan olarak özsel bir değere sahip oldukları düşüncesini taşımasına rağmen, içine doğduğu toprakların kültürel sınırlamalarından kurtulabilmiş değildi (Berktay, 2000: 99
-104). Bu bakımdan, Batı toplumlarında ortaya çıkan feminist mücadele Hristiyanlık arka planı göz önüne alınmadan gerektiği gibi okunamaz. Kadınların, toplumsal yaşamın bütün katmanlarında etkin rol almalarına karşın, toplumsal yaşamın önemli katmanlarında söz sahibi olma, kendilerini keşfetme, insan olarak sahip oldukları değerleri ‘kadın’ olarak kullanma noktasında karşılaştıkları geleneksel zincirlerden kurtuluşun mücadelesi olan feminizm (Durakbaşa, 2000; Humm, 2002; Türcke, 1997; Durudoğan, 2007; Berktay, 20
06) söz konusu mücadele ile bir bakıma kutsallaştırılan geleneğe karşı çıkmıştır.
Konuya İslâm dininin etkilediği toplumlar bazında bakıldığında da, cinsiyet ilişkilerinin normatif tanımlarına, kadın ile erkeğin bir arada bulunmasına izin
verilmemesine (Reece, 1996; Khan, 1995 ), namus ve edebin dinsel/ kültürel olar
ak kodlanmasına dayanan ‘İslâm ve modern Batı medeniyetleri karşıtlığı’
(Göle, 1998: 29) görülecektir.
Söz konusu karşıtlığın dayanaklarının incelendiği araştırmalara göre, birçok Müslüman toplumda ataerkil düzenin devamı dinsel metinlerin geleneksel yorumlarıyla sağlanmış
(Shaheed, 1998; Wedud, 2005; Najmabadi; 2009; Ahmed, 1992
), bu toplumlarda Müslüman kadın görünmez kılınmıştır. Batılı feminizmden ayrı ve farklı görülen bir ‘
alternatif sunan 1İslâm feminizmi (Tohidi, 2004: 282-
83), Müslüman kadının toplum dünyasında çok yönlü görünür kılınmasını amaçlamış (Bora, 2010),
konuyla ilgili dikkate değer çözüm önerileri geliştirmiştir. Konuya ülkemiz açısından baktığımızda, İslâmi
feminizmin argümanları bağlamında son birkaç on yıldır verilen mücadelelerin (Göle, 1998; Özdalga, 2006; Acar, 2010) belli ölçüde sonuç verdiği, İslâmcı kadınların toplum dünyasındaki görünürlüklerinin arttığı söylenebilir.

Kadınların dinle kurduğu ilişki, bütün sosyal olgularda olduğu gibi tarihsel bir arka plana dayanır. Hazreti İsa’nın insanlar arası eşitlik öğretisinin büyüsüne kapılarak Hristiyanlık dinine koşan kadınlar (Moore, 1978: 208) ‘baştan çıkarıcı
Havva imgesiyle yeniden ikincilleştirilmiş, ancak onlar ‘aşağı ve murdar’
 sayıldıkları bir düşün biçimine göre kendilerini daha üst konuma yerleştiren dinsel düşünceyi terk etmemişlerdir. Hristiyanlık, Yahudi geleneğinin köklü ataerkil eğilimlerini yumuşatmada
 önemli ölçüde başarılı olmasına ve bütün ezilenlerle birlikte kadınların da insan olarak özsel bir değere sahip oldukları düşüncesini taşımasına rağmen, içine doğduğu toprakların kültürel sınırlamalarından kurtulabilmiş değildi (Berktay, 2000: 99
-104). Bu bakımdan, Batı toplumlarında ortaya çıkan feminist mücadele Hristiyanlık arka planı göz önüne alınmadan gerektiği gibi okunamaz. Kadınların, toplumsal yaşamın bütün katmanlarında etkin rol almalarına karşın, toplumsal yaşamın önemli katmanlarında söz sahibi olma, kendilerini keşfetme, insan olarak sahip oldukları değerleri ‘kadın’ olarak kullanma noktasında karşılaştıkları geleneksel zincirlerden kurtuluşun mücadelesi olan feminizm (Durakbaşa, 2000; Humm, 2002; Türcke, 1997; Durudoğan, 2007; Berktay, 20
06) söz konusu mücadele ile bir bakıma kutsallaştırılan geleneğe karşı çıkmıştır.
 Konuya İslâm dininin etkilediği toplumlar bazında bakıldığında da, cinsiyet ilişkilerinin normatif tanımlarına, kadın ile erkeğin bir arada bulunmasına izin
 verilmemesine (Reece, 1996; Khan, 1995 ), namus ve edebin dinsel/ kültürel olar 
ak kodlanmasına dayanan ‘İslâm ve modern Batı medeniyetleri karşıtlığı’
 (Göle, 1998: 29) görülecektir.
Söz konusu karşıtlığın dayanaklarının incelendiği araştırmalara göre, birçok Müslüman toplumda ataerkil düzenin devamı dinsel metinlerin geleneksel yorumlarıyla sağlanmış
(Shaheed, 1998; Wedud, 2005; Najmabadi; 2009; Ahmed, 1992
), bu toplumlarda Müslüman kadın görünmez kılınmıştır. Batılı feminizmden ayrı ve farklı görülen bir ‘
alternatif  sunan 1İslâm feminizmi (Tohidi, 2004: 282-
83), Müslüman kadının toplum dünyasında çok  yönlü görünür kılınmasını amaçlamış (Bora, 2010),
konuyla ilgili dikkate değer çözüm önerileri geliştirmiştir. Konuya ülkemiz açısından baktığımızda, İslâmi
feminizmin argümanları bağlamında son birkaç on yıldır verilen mücadelelerin (Göle, 1998; Özdalga, 2006; Acar, 2010) belli ölçüde sonuç verdiği, İslâmcı kadınların toplum dünyasındaki görünürlüklerinin arttığı söylenebilir.

Bu eser henüz bir kaynakçada yer almıyor.

Yaptığı atıflar
Aldığı atıflar

Atıf yapılan eser:

Bu eserin yaptığı atıf bulunmuyor.

Bu eserin aldığı atıf bulunmuyor.

Eser istatistikleri yükleniyor...